آلبوم با دلم مهربان شو (گلهای رنگارنگ) حمیرا

متن آهنگ گلهای رنگارنگ شماره 460 (با دلم مهربان شو) دستگاه افشاری حمیرا

♫♫♫
(فخرالدین عراقی)
دلی یا دلبری، یا جان و یا جانان، نمی‌دانم
همه هستی تویی، فی‌الجمله، این و آن نمی‌دانم
بجز تو در همه عالم دگر دلبر نمی‌بینم
بجز تو در همه گیتی دگر جانان نمی‌دانم

(بیژن ترقی)

با دل من
این ندیده وفا
این نکرده خطا
یار من
تو مهربان شو

تا که خدا
عشق و مهر و وفا
هدیه کرده به ما
در زمانه مرا
همدم و هم آشیان شو

بیا که به زاری
چو ابر بهاری
بگریم و دامان تو بگیرم

اگر چه که یک دم
نمیرم از این غم
ندیده رخت ترسم که بمیرم

بیا که نگاهت
دو چشم سیاهت
کشیده مرا
در عالم مستی

تو نور امیدی
تو صبح سپیدی
بیا که رود
از دل غم هستی

چو ابر بهاری
تو عقده‌گشایی
به سوز دل من
تو ساز و نوایی
به گلشن عشقم
تو شبنم پاکی
تو باد صبایی
که جان فزایی
بیا که نگاهت،
دو چشم سیاهت
کشیده مرا
در عالم مستی
تو نور امیدی
تو صبح سپیدی
بیا که رود
از دل غم هستی

دل من مشکن
به خدا تو ز من
گر جدا بشوی،
بی وفا بشوی
رفته با دگران
آشنا بشوی
چه کنم من تنها،
من و این دل رسوا
بیا که نگاهت،
دو چشم سیاهت،
کشیده مرا
در عالم مستی
تو نور امیدی،
تو صبح سپیدی،
بیا که رود
از دل غم هستی

(فخرالدین عراقی)

من مست می عشقم هوشیار نخواهم شد
وزخواب خوش مستی بیدار نخواهم شد
چون یار من او باشد بی یار نخواهم ماند
چون غمخورم او باشد غمخوار نخواهم شد

(فخرالدین عراقی)

صفای سینه‌ام از گرمی سخن پیداست
نشان عاشقی از ناله های من پیداست
چگونه سوز دلم را نهان کنم از خلق
که آتش دلم از چاک پیرهن پیداست
چه پرسی از دل آشفته‌ام چو می بینی
که حال زارم از آن زلف پرشکن پیداست

(فخرالدین عراقی)

دلم سرگشته می‌دارد سر زلف پریشانت
چه می‌خواهد ازین مسکین سرگردان؟ نمی‌دانم
اگر مقصود تو جان است، رخ بنما و جان بستان
وگر قصد دگر داری، من این و آن نمی‌دانم
MuhamaMusic

متن آهنگ گلهای رنگارنگ شماره 500 (بهار نو رسیده) دستگاه همایون شوشتری حمیرا

♫♫♫
(عماد خراسانی)
یارب این مرغ بهشتی، ز گلستان که بود؟
این به رخ تازه‌تر از لاله، ز بستان که بود؟
از شمیم نفسش خانه عبیر‌آگین شد
یارب این غالیه‌بو، شمع شبستان که بود؟
(بیژن ترقی)

ای بهار نو رسیده، سبزه‌های نودمیده،
ای چمن، ای لاله، ای گل، ای غزالان رمیده،
آن بهار هستی‌ام کو؟ مایه سرمستی‌ام کو؟

ای نسیم پیک صحرا، آن امید هستی‌ام کو؟

ای بهشتی‌مرغ گلشن، آن بهشتی‌روی من کو؟
ای شما وحشی غزالان، خوش‌نگه آهوی من کو؟
آن بهار هستی‌ام کو؟ مایه سرمستی‌ام کو؟

نو‌بهاری بود و ما، از میان شاخه‌ها
در جستجوی هم، سر می‌کشیدیم.
دشت و صحرا بود و ما، همچنان پروانه‌ها
از دامن گلها پر می‌کشیدیم، پر میکشیدیم.

پای هر زیبا‌گلی، در سایه هر گلبنی، بنشسته بودیم.
پای هر زیبا‌گلی، در سایه هر گلبنی، بنشسته بودیم.
فارغ از رنج زمان، دور از همه بیگانگان،
تنها به هم دل بسته بودیم، با عالم دلبستگی پیوسته بودیم.

نو‌بهاری بود و ما، از میان شاخه‌ها،
در جستجوی هم، سر می‌کشیدیم.

دشت و صحرا بود و ما، همچنان پروانه‌ها،
از دامن گلها پر می‌کشیدیم، پر می‌کشیدیم.

(عماد خراسانی)

دلم آشفته آن مایه ناز است هنوز
مرغ پرسوخته در پنجه باز است هنوز
جان به لب آمد و لب بر لب جانان نرسید
دل به جان آمد و او بر سر ناز است هنوز
گرچه بیگانه زخود گشتم و دیوانه ز عشق
یار عاشق‌کش و بیگانه‌نواز است هنوز
گرچه هر لحظه مدد می‌دهدم چشم پر‌آب
دل سودازده در سوز و گداز است هنوز
همه خفتند بغیر از من و پروانه و شمع
قصه ما دو سه دیوانه دراز است هنوز
گرچه رفتی ز دلم حسرت روی تو نرفت
در این خانه به امید تو باز است هنوز
این چه سوداست عمادا که تو در سر داری
این چه سوزیست که در پرده ساز است هنوز
MuhamaMusic