آلبوم رفتم – هایده

♫♫♫

 

(مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد
عارفی کو که کند فهم زبان سوسن

تا بپرسد که چرا رفت و چرا بازآمد
لاله بوی می نوشین بشنید از دم صبح

داغ دل بود و به امید دوا بازآمد)

رفتم رفتم
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
از عشق تو جاودان ماند ترانه من با یاد تو زنده ام عشقت بهانه من
پیدا شو چو ماه نو گاهی به خانه من تا ریزد گل از رخت در آشیانه من
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

آهم را می شنیدی به حال زارم می رسیدی نازت را می خریدم تو ناز مرا می کشیدی
به خدا که تو از نظرم نروی چو روم ز برت ز برم نروی
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

اگر مراد ما برآید چه شود شب فراغ ما سرآید چه شود
به خدا کس ز حال من خبر نشد که به جز غم نصیبم از سفر نشد
نروی یک نفس ز پیش چشم من که به چشمم به جز تو جلوه گر نشد
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
رفتم رفتم رفتم رفتم

شب از آغوش گل بالین و بستر میکند شبنم سحرگاهان سفر با دیده تر میکند شبنم
نگاه گرم جانان بال پرواز است عاشق را به سوی آسمان پرواز بی پر میکند شبنم
اگر چون قطره اشکی شب ز چشم آسمان افتد سحر از چشمه خورشید سر بر میکند شبنم

مرا از این دل ناکام شرم آید چو میبینم شبی تا صبح در آغوش گل سر میکند شبنم
نمیکاهد اگر از عمر عاشق وصل گل رویان چرا از خنده گل عمر کمتر میکند شبنم

تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهاییم
تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهاییم تنها تو میخواهی مرا با اینهمه رسواییم

ای یار بی همتای من
ای یار بی همتای من سرمایه سودای من گر بی تو مانم وای من وای از دل سوداییم

جان گشته سرتاپا تنم از ظلمت تن بی منم شد آفتاب روشنم پیدا به ناپیداییم

دانی که دلدارم تویی دانم خریدارم تویی یارم تویی یارم تویی شادی از این شیداییم

دانی که دلدارم تویی دانم خریدارم تویی یارم تویی یارم تویی شادی از این شیداییم

از نوشخند گرم تو آفاق تازه گشت صبح بهار این لب خندان نداشته است
از اشک من شکایت به غیر چه میکنی گل شکوه ای ز ابر بهاران نداشته است)

رفتم رفتم
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
از عشق تو جاودان ماند ترانه من با یاد تو زنده ام عشقت بهانه من
پیدا شو چو ماه نو گاهی به خانه من تا ریزد گل از رخت در آشیانه من
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

آهم را می شنیدی به حال زارم می رسیدی نازت را می خریدم تو ناز مرا می کشیدی
به خدا که تو از نظرم نروی چو روم ز برت ز برم نروی
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

اگر مراد ما برآید چه شود شب فراغ ما سرآید چه شود
به خدا کس ز حال من خبر نشد که به جز غم نصیبم از سفر نشد
نروی یک نفس ز پیش چشم من که به چشمم به جز تو جلوه گر نشد
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
رفتم رفتم رفتم رفتم

www.Muhama.com

♫♫♫به بهار می طلب كن منشین به كار دیگر كه بسی امید باید كه رسد بهار دیگر
بشمر غنیمت ارزان كه رسی به روزگاری كه خطا بود نشستن پی روزگار دیگر
نمیدانم نمیخواهم بدانم كه ساز كهنه عشقم شكسته
نمیخواهم بدانم در نگاهم غروب غربت صحرا نشسته
نمیدانم نمیخواهم بدانم كه ساز كهنه عشقم شكسته
نمیخواهم بدانم در نگاهم غروب غربت صحرا نشسته
خانه عشق من اكنون بی تو رنگ غم گرفته محفل پرشور من از دوریت ماتم گرفته
من تو را هر نیمه شب محزون و خاموش با دو چشم مست و غمگین جستجو كردم
همچو یك دیوانه عاشق به یادم كوچه های آشنا را زیر و رو كردم
تا به چشم خویش دیدم هرچه بود از هم گسسته سایه سرد جدایی در میان ما نشسته
دل مگو با من كه او دیوانه ای دیوانه ای بود در میان سینه ام دیوانه ای بیگانه ای بود
دل مگو با من كه او دیوانه ای دیوانه ای بود در میان سینه ام دیوانه ای بیگانه ای بود
بر تو نفرین من ای دل بی حاصل من
من ز دست تو چنین افسانه گشتم از همه خلق جهان بیگانه گشتم
خسته ام دیوانه دل زین بی قراری من ندارم طاقت دیوانه داری
خسته ام دیوانه دل زین بی قراری من ندارم طاقت دیوانه داری
شكسته خاطر و آزرده جان و خسته تنم كسی مباد چنین زار و مبتلا كه منم
بلای جان من این عقل مصلحت بین است بیار باده كه غافل كند ز خویشتنم
چو شمع آتش سوزان درون جان دارم ببین به روشنی فكر و گرمی سخنم
در شعله آن شمع در شعله آن شمع كه افروخته بودم
ای كاش ای كاش كه پروانه صفت سوخته بودم
نقشی ز وفا نیست
نقشی ز وفا نیست در این مرحله یارب من درس وفا را ز كه آموخته بودم
در شعله آن شمع كه افروخته بودم
ای كاش
ای كاش كه پروانه صفت سوخته بودم
نقشی ز وفا نیست
نقشی ز وفا نیست در این مرحله یارب من درس وفا را ز كه آموخته بودم
افسوس كه روشنگر بزم دگران شد شمعی كه ز سوز جگر افروخته بودم
آن كو به تمنای تو رسوای جهان گشت ای آفت هستی من دلسوخته بودم
یكرنگی و تسلیم و صفا را همه ای عشق در سینه به سودای تو اندوخته بودم
از این دل داد من بستان خدایا ز دستش تا به كی گویم خدا دل
به تاری گردنش را بسته زلفت فقیر و عاجز و بی دست و پا دل
نمیدانم نمیخواهم بدانم كه ساز كهنه عشقم شكسته
نمیخواهم بدانم در نگاهم غروب غربت صحرا نشسته
خانه عشق من اكنون بی تو رنگ غم گرفته محفل پرشور من از دوریت ماتم گرفته
من تو را هر نیمه شب محزون و خاموش با دو چشم مست و غمگین جستجو كردم
همچو یك دیوانه عاشق به یادم كوچه های آشنا را زیر و رو كردم
تا به چشم خویش دیدم هرچه بود از هم گسسته سایه سرد جدایی در میان ما نشسته

www.Muhama.com

♫♫♫

 

(مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

هدهد خوش خبر از طرف سبا بازآمد
عارفی کو که کند فهم زبان سوسن

تا بپرسد که چرا رفت و چرا بازآمد
لاله بوی می نوشین بشنید از دم صبح

داغ دل بود و به امید دوا بازآمد)

رفتم رفتم
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
از عشق تو جاودان ماند ترانه من با یاد تو زنده ام عشقت بهانه من
پیدا شو چو ماه نو گاهی به خانه من تا ریزد گل از رخت در آشیانه من
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

آهم را می شنیدی به حال زارم می رسیدی نازت را می خریدم تو ناز مرا می کشیدی
به خدا که تو از نظرم نروی چو روم ز برت ز برم نروی
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

اگر مراد ما برآید چه شود شب فراغ ما سرآید چه شود
به خدا کس ز حال من خبر نشد که به جز غم نصیبم از سفر نشد
نروی یک نفس ز پیش چشم من که به چشمم به جز تو جلوه گر نشد
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
رفتم رفتم رفتم رفتم

شب از آغوش گل بالین و بستر میکند شبنم سحرگاهان سفر با دیده تر میکند شبنم
نگاه گرم جانان بال پرواز است عاشق را به سوی آسمان پرواز بی پر میکند شبنم
اگر چون قطره اشکی شب ز چشم آسمان افتد سحر از چشمه خورشید سر بر میکند شبنم

مرا از این دل ناکام شرم آید چو میبینم شبی تا صبح در آغوش گل سر میکند شبنم
نمیکاهد اگر از عمر عاشق وصل گل رویان چرا از خنده گل عمر کمتر میکند شبنم

تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهاییم
تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهاییم تنها تو میخواهی مرا با اینهمه رسواییم

ای یار بی همتای من
ای یار بی همتای من سرمایه سودای من گر بی تو مانم وای من وای از دل سوداییم

جان گشته سرتاپا تنم از ظلمت تن بی منم شد آفتاب روشنم پیدا به ناپیداییم

دانی که دلدارم تویی دانم خریدارم تویی یارم تویی یارم تویی شادی از این شیداییم

دانی که دلدارم تویی دانم خریدارم تویی یارم تویی یارم تویی شادی از این شیداییم

از نوشخند گرم تو آفاق تازه گشت صبح بهار این لب خندان نداشته است
از اشک من شکایت به غیر چه میکنی گل شکوه ای ز ابر بهاران نداشته است)

رفتم رفتم
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
از عشق تو جاودان ماند ترانه من با یاد تو زنده ام عشقت بهانه من
پیدا شو چو ماه نو گاهی به خانه من تا ریزد گل از رخت در آشیانه من
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

آهم را می شنیدی به حال زارم می رسیدی نازت را می خریدم تو ناز مرا می کشیدی
به خدا که تو از نظرم نروی چو روم ز برت ز برم نروی
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم

اگر مراد ما برآید چه شود شب فراغ ما سرآید چه شود
به خدا کس ز حال من خبر نشد که به جز غم نصیبم از سفر نشد
نروی یک نفس ز پیش چشم من که به چشمم به جز تو جلوه گر نشد
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هرکجا هستم
رفتم رفتم رفتم رفتم

www.Muhama.com

♫♫♫به بهار می طلب كن منشین به كار دیگر كه بسی امید باید كه رسد بهار دیگر
بشمر غنیمت ارزان كه رسی به روزگاری كه خطا بود نشستن پی روزگار دیگر
نمیدانم نمیخواهم بدانم كه ساز كهنه عشقم شكسته
نمیخواهم بدانم در نگاهم غروب غربت صحرا نشسته
نمیدانم نمیخواهم بدانم كه ساز كهنه عشقم شكسته
نمیخواهم بدانم در نگاهم غروب غربت صحرا نشسته
خانه عشق من اكنون بی تو رنگ غم گرفته محفل پرشور من از دوریت ماتم گرفته
من تو را هر نیمه شب محزون و خاموش با دو چشم مست و غمگین جستجو كردم
همچو یك دیوانه عاشق به یادم كوچه های آشنا را زیر و رو كردم
تا به چشم خویش دیدم هرچه بود از هم گسسته سایه سرد جدایی در میان ما نشسته
دل مگو با من كه او دیوانه ای دیوانه ای بود در میان سینه ام دیوانه ای بیگانه ای بود
دل مگو با من كه او دیوانه ای دیوانه ای بود در میان سینه ام دیوانه ای بیگانه ای بود
بر تو نفرین من ای دل بی حاصل من
من ز دست تو چنین افسانه گشتم از همه خلق جهان بیگانه گشتم
خسته ام دیوانه دل زین بی قراری من ندارم طاقت دیوانه داری
خسته ام دیوانه دل زین بی قراری من ندارم طاقت دیوانه داری
شكسته خاطر و آزرده جان و خسته تنم كسی مباد چنین زار و مبتلا كه منم
بلای جان من این عقل مصلحت بین است بیار باده كه غافل كند ز خویشتنم
چو شمع آتش سوزان درون جان دارم ببین به روشنی فكر و گرمی سخنم
در شعله آن شمع در شعله آن شمع كه افروخته بودم
ای كاش ای كاش كه پروانه صفت سوخته بودم
نقشی ز وفا نیست
نقشی ز وفا نیست در این مرحله یارب من درس وفا را ز كه آموخته بودم
در شعله آن شمع كه افروخته بودم
ای كاش
ای كاش كه پروانه صفت سوخته بودم
نقشی ز وفا نیست
نقشی ز وفا نیست در این مرحله یارب من درس وفا را ز كه آموخته بودم
افسوس كه روشنگر بزم دگران شد شمعی كه ز سوز جگر افروخته بودم
آن كو به تمنای تو رسوای جهان گشت ای آفت هستی من دلسوخته بودم
یكرنگی و تسلیم و صفا را همه ای عشق در سینه به سودای تو اندوخته بودم
از این دل داد من بستان خدایا ز دستش تا به كی گویم خدا دل
به تاری گردنش را بسته زلفت فقیر و عاجز و بی دست و پا دل
نمیدانم نمیخواهم بدانم كه ساز كهنه عشقم شكسته
نمیخواهم بدانم در نگاهم غروب غربت صحرا نشسته
خانه عشق من اكنون بی تو رنگ غم گرفته محفل پرشور من از دوریت ماتم گرفته
من تو را هر نیمه شب محزون و خاموش با دو چشم مست و غمگین جستجو كردم
همچو یك دیوانه عاشق به یادم كوچه های آشنا را زیر و رو كردم
تا به چشم خویش دیدم هرچه بود از هم گسسته سایه سرد جدایی در میان ما نشسته

www.Muhama.com